Gloriant

Wie echt kijken wil,
moet aandacht schenken

Jo Renier – Foto: Jonathan Ramael

Bij de eerste tegel in de glorieuze Gloriantlaan vertelden we reeds het verhaal van Gloriant die op zoek gaat naar een bruid (zie 23). Het valt op hoe dit Abel spel (omstreeks 1400 opgetekend in het Hulthemsche handschrift) meer dan gewone gelijkenissen vertoont met de oud-franse roman Floris en de Blancefloer (omstreeks 1160). Allebei zijn ze nog verrassend actueel.

In beide gevallen gaat het om een gemengd huwelijk, autochtoon met allochtoon, wit met bruin, christen met  islamiet.  Reeds vanaf de 10e eeuw was dat een graag gebruikt thema in de literatuur. De moslimoverheersing in Portugal en Spanje en de kruisvaarten waren daar zeker niet vreemd aan.

In Floris en de Blancefloer is de jongen van adel, bruin en moslim, en het meisje blank en christelijk.

In Gloriant en Florentijn  is de jongen blank en christelijk maar het meisje bruin en moslima.

Gloriant speelt zich niet zoals Floris en de Blancefloer af in Spanje – daar hadden de Katholieke Koningen in 1236 het kalifaat van Cordoba verdreven – maar in de Germaanse wouden. Het Oosten was toen voor de bewoners van de Lage Landen het geheimzinnige van waar bedreiging uitging. Een goed toneelstuk had toen Turken van doen om de toeschouwers de daver op het lijf te jagen.

Vooraleer ze met mekaar trouwen moeten de geliefden in beide gevallen gijzeling en gevang en allerlei hindernissen overwinnen. In Floris en de Blancefloer gaat het er nog gezapig aan toe met een schoonvader die vertederd wordt door naar het jonge stel te kijken. In Gloriant mag de held zijn schoonvader met het zwaard de kop inslaan. Het is immers toneel en er moet spektakel zijn. Maar beide verhalen eindigen op dezelfde wijze: de huwelijken worden pas voltrokken nadat de moslim Floris en de moslima Florentijn zich bekeren tot het christendom.

Na de bloedige kruistochten is er eeuwenlang een soort wapenbestand geweest tussen de christelijke en moslimwereld met overigens enkele geslaagde pogingen tot verzoening en samenwerking. Tot de Golfoorlogen het vuur weer oppookten.

De toeschouwers van het Abele spel werden aangezet om stilte te bewaren en hun aandacht niet te laten verslappen.

Geschreven door Hugo De Ridder

LOCATIE
Gloriantlaan 66-68

ZONE
HALEWIJN

MATERIAAL
Arduin

BEKENDE ANTWERPENAAR
Jo Renier
Voorzitter ALO vzw

Benieuwd?
Lees de tekst van Jo Renier
in het boek ‘Citaat op Straat’.

Het boek Citaat op Straat

Deze website maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan, aanvaardt u het gebruik van cookies.